Declaratie van hondenvoer - Laat je niet voor de gek houden!

Als u een kwaliteitsvoeding voor uw hond wilt kopen, moet u zich niet laten misleiden door mooie plaatjes en veelbelovende reclame, maar naar de declaratie kijken. Idealiter worden daar alle ingrediënten vermeld, zodat de samenstelling van het hondenvoer geen vragen onbeantwoord laat. We laten u zien wat belangrijk is!

Op het eerste gezicht zijn er veel soorten voer die een aantrekkelijke en hoogwaardige indruk maken met afbeeldingen van vers vlees, veelbelovende reclameclaims en fraai vormgegeven verpakkingen van hondenvoer. Maar bij nadere beschouwing van de declaratie blijkt al snel dat er vaak ernstige verschillen bestaan tussen de veelbelovende kwaliteitsverpakkingen van hondenvoer en de werkelijke ingrediënten.

Om deze vraag te beantwoorden, moet u de verklaring op de achterkant van de verpakking zeer zorgvuldig lezen. Want er zijn hier tal van trucs om de ingrediënten en de kwaliteit van het hondenvoer te verhullen.

Door de ingrediënten op te sommen kan een eerste conclusie worden getrokken over de kwantitatieve verdeling van de ingrediënten in het hondenvoer. Deze zijn gerangschikt in afnemende volgorde van gewicht. Dit betekent dat het ingrediënt dat op de eerste plaats komt ook het grootste aandeel in het hondenvoer heeft. Er is echter een groot verschil of het om een open of gesloten declaratie gaat.

In de gesloten declaratie zijn de ingrediënten gegroepeerd. Hier krijgt de koper geen precieze informatie over de ingrediënten of de procentuele samenstelling van het hondenvoer. Daarom kan slechts bij benadering worden bepaald welke ingrediënten in het hondenvoer aanwezig zijn.

Dit soort verklaring omvat de groepsaanduiding "vlees" of "vlees en dierlijke bijproducten". Daarom kan slechts een ruwe uitspraak worden gedaan over de verhoudingen – het soort en de kwaliteit van de gebruikte ingrediënten blijft onduidelijk. De benaming "vlees en dierlijke bijproducten" staat ook het gebruik toe van alle delen van een dier die het resultaat zijn van het slachten. Zo kan het hondenvoer bijvoorbeeld overwegend bijproducten van lage kwaliteit bevatten, zoals klauwen, snavels en veren.

Tarwe en andere granen worden gegroepeerd onder de verzamelnaam "granen". Als op de achterkant de groepsaanduiding "Granen en plantaardige bijproducten" te lezen is, bevat het hondenvoer zeer waarschijnlijk gluten en meel.

• Meer granen dan vlees
  Om een hondenvoer er goed uit te laten zien, probeert men meestal het vlees boven aan de declaratie te zetten. Dit moet de koper de indruk geven dat het gekochte hondenvoer veel vlees bevat en dus een soorteigen, gezond voer voor de hond is. Daarom worden soms verschillende graansoorten of aanbiedingsvormen van dezelfde graansoort (b.v. onderverdeeld in gemalen maïs, maïsgluten, tarwevoermeel en tarwe) in een voeder gemengd, waarbij elk van die graansoorten minder dan één vleesbestanddeel bevat. Hierdoor kan het vlees als eerste worden vermeld, ook al zit er in totaal veel meer graan in het hondenvoer.
• Pluimveemeel of pluimveevleesmeel?In de verklaring moet erop worden toegezien dat de gedroogde voedergewassen ten minste "pluimveevleesmeel" of "lamsvleesmeel" bevatten en niet bijvoorbeeld "pluimveemeel" of "lamsvleesmeel". Dit komt omdat "pluimveevleesmeel" of "lamsvleesmeel" wordt gemaakt van vlees waaraan het vocht is onttrokken en dat vervolgens tot meel is vermalen. "Pluimveemeel" of "lamsmeel" daarentegen wordt niet alleen van vlees gemaakt, maar hoofdzakelijk van dierlijke bijproducten, zoals klauwen en snavels.
• Dierlijke vettenAls bij de ingrediënten alleen "dierlijke vetten" worden vermeld, wil de fabrikant niet bekendmaken welke vetten bij de productie van het hondenvoer zijn gebruikt. Dit kan van cruciaal belang zijn voor een hond met een allergie! Daarom moet in hondenvoer duidelijk worden aangegeven van welk dier het vet afkomstig is, bijvoorbeeld "kippenvet" of "lamsvet".
• Hoeveel vlees zit er echt in hondenvoer?Als je hondenvoer koopt, kun je nog voor een verrassing komen te staan: Wordt de inhoud op het vooretiket nog omschreven als "met lekkere kip", dan vermeldt de verklaring op de achterkant "vlees en dierlijke bijproducten (waaronder ten minste 4% kip), granen en plantaardige bijproducten". In dit geval blijven 96% van de ingrediënten verborgen en komt het afgebeelde sappige stukje vlees niet tot uiting in de samenstelling. Zelfs uit het vermelde aandeel van 4% kip kan niet worden opgemaakt of het ten minste spiervlees van hoge kwaliteit betreft, dan wel slechts bijproducten van lage kwaliteit.

Als het hondenvoer bovendien 4% kip, 4% rund en 4% lam bevat, kan de fabrikant zelfs 3 verschillende variëteiten van dezelfde samenstelling produceren: "met kip", "met rund" en "met lam". Om al deze redenen is het de moeite waard de declaratie zeer zorgvuldig te lezen, want achter de declaraties kunnen ingrediënten schuilgaan die niet geschikt zijn voor een soorteigen en gezonde voeding van de hond.

U hebt vast wel eens de drie termen "ruwe celstof", "ruw vet" en "ruwe as" op de verpakking van hondenvoer zien staan. Wij willen deze termen graag nader aan u uitleggen.

Het woord is verdeeld in de componenten "ruw" en "as". En inderdaad, dit gaat over verbranding: Om de ruwe as te bepalen wordt een monster van het voedsel gedurende 6 uur in een zogenaamde moffeloven tot 550 °C verhit en in een laboratorium verbrand. Het overblijvende, onbrandbare residu wordt ruwe as genoemd. Dit bestaat uit mineralen (zoals de essentiële bulk- en sporenelementen) en andere anorganische stoffen. Optimaal is een rauwe aswaarde van minder dan 10 procent voor droogvoer en minder dan 4 procent voor natvoer.

Vaak wordt de mening geuit dat dit gehalte zo laag mogelijk moet zijn. Er moet echter een onderscheid worden gemaakt tussen anorganische onzuiverheden en de belangrijke mineralen. Een lage waarde kan het gevolg zijn van een geringe toevoeging van de nodige mineralen en mag daarom nooit over de hele linie als kwaliteitskenmerk worden beoordeeld. Een zeer hoge waarde daarentegen kan wijzen op onzuiverheden.

"Ruwe celstof", ook uitgedrukt als percentage, verwijst naar het aandeel onverteerbare plantaardige celstof in hondenvoer. Voor de voeding van een hond zijn dergelijke voedingsvezels, zoals cellulose, in beperkte hoeveelheden van belang. Deze stimuleren de darmactiviteit en vormen de ontlasting.

Als een voeder echter te veel ruwe celstof bevat, kan het niet goed worden verteerd, wat op zijn beurt leidt tot winderigheid en de uitscheiding van grote hoeveelheden feces. Vezel verhoogt het volume van het voedsel zonder een energiebron te zijn en verlengt de tijd die in de maag wordt doorgebracht, zodat de rustperiode na het voederen van voedsel met een hoog gehalte aan ruwe celstof aanzienlijk langer moet zijn.

Bovendien moet de hond voldoende drinken als hij vezelrijk voedsel krijgt, aangezien dit 100 maal zijn eigen gewicht aan water kan binden.

Het ruwvetgehalte, dat ook als percentage wordt vermeld, geeft informatie over hoe energierijk een voeder is. Bovendien levert vet ook belangrijke essentiële vetzuren. Een goed droogvoer moet een ruwvetwaarde tussen 6 en 17 procent hebben, met een minimumwaarde van 5 procent. Voor natvoer moeten de waarden tussen 3 en 11 procent liggen.

Het percentage op zich heeft echter niet voldoende betekenis. De kwaliteit van vetten wordt bepaald door de oorsprong en de bereiding van de grondstoffen en het absolute en relatieve gehalte aan verzadigde, enkelvoudig onverzadigde en meervoudig onverzadigde vetzuren. Helaas kan dit niet gewoon van het etiket worden afgelezen, maar kan het alleen worden geschat aan de hand van de lijst van ingrediënten en de bereidingswijze.