Huidziekten bij katten

Zoals reeds aangegeven, kunnen de oorzaken voor huidproblemen of huidziekten bij katten zeer verscheiden zijn. Triggers zoals bijvoorbeeld parasieten (bijv. vlooien, mijten en teken) kunt u vrij gemakkelijk herkennen door de vacht van uw kat regelmatig te controleren. Andere oorzaken kunnen echter alleen door een dierenarts worden vastgesteld.

Mogelijke oorzaken van huidziekten bij katten:

• Parasieten (bijv. vlooien, mijten, teken, enz.)
• Huidschimmels (bijv. korstmossen of schimmelinfecties)
• Bacteriële infecties
• Allergieën als gevolg van de voeding
• Omgevingsallergieën (zoals pollen, stof of schimmels)
• Verkeerde voeding of ondervoeding
• Stress
• Bijwerkingen van andere medicatie

Let op: bepaalde infecties kunnen ook snel worden overgedragen op andere (viervoetige) gezinsleden. U moet extra alert zijn bij schimmelziekten, aangezien het meestal om zoönoses gaat en ze dus moeilijk te behandelen zijn.

Al naar gelang de oorzaak kunnen de symptomen met enige vertraging optreden. Daarom moet u een bezoek aan de dierenarts niet uitstellen, want wanneer een of meerdere van de volgende symptomen zich voordoen, kan het zijn dat uw kat al veel langer door de oorzaak geplaagd wordt.

• Huidirritaties (bijv. korstjes, zwellingen of roodheid met puisten)
• Meer krabben door jeuk
• Intensief likken van bepaalde plekken
• Verandering van de vacht van de kat (warrige vacht)
• Ernstig haarverlies dat tot kale plekken leidt
• Meer wrijven, rollen of schuren
• Droge en schilferige huid
• Gebarsten huid
• Veranderde geur
• Kale plekken of wonden die etteren of bloeden (verhoogd risico op infectie)
• Gedragsverandering (nervositeit of prikkelbaarheid)
  

Een regelmatige en grondige controle van de huid en vacht van uw kat helpt om huidproblemen vroegtijdig op te sporen. Parasieten zoals teken of vlooien kunt u met wat oefening nameljk gemakkelijk herkennen. Toch is niet alles met het blote oog te zien. Daarom moet u uw kat altijd aan de dierenarts tonen wanneer een of meerdere van de genoemde symptomen zich voordoen. Uw vertrouwde dierenarts heeft niet alleen een deskundig oog, maar kent ook speciale diagnostische procedures. Zo kunnen een huiduitstrijkje, een huidschraapsel, een biopsie of een pelsmonster nuttig zijn bij het opsporen van ziekteverwekkers zoals huidschimmels. Bloedonderzoek kan worden gebruikt om stofwisselingsstoornissen of infecties vast te stellen en een allergietest kan duidelijkheid verschaffen als omgevingsallergieën worden vermoed. Ook de oren moeten als aanhangsel van de huid regelmatig worden gecontroleerd op afwijkingen (zoals roodheid, overmatige afscheiding of verwondingen) en zo nodig aan de dierenarts worden getoond. 

Erg belangrijk is: De dierenarts kiest de behandeling en die moet dan ook worden gerespecteerd. Huidziekten bij katten zijn helaas ondankbaar en de oorzaak is vaak niet eenduidig. In dit geval wordt een symptomatische behandeling gegeven, bijvoorbeeld met cortisone en antibiotica. Indien nodig kunnen ook andere behandelingen worden voorgeschreven, zoals medicatie tegen parasieten of schimmelinfecties van de huid, of speciale laserbehandelingen.
Een begeleidende of aansluitende behandeling en verzorging van de huid met behulp van natuurlijke huidverzorgingsproducten kan eveneens nuttig zijn. Ook hier is een overleg met de behandelende dierenarts altijd raadzaam.

Als de huidziekte van de kat voorbij is en uw huisdier zich weer goed voelt, kunt u ook de regeneratie van de beschadigde huid ondersteunen met natuurlijke huidverzorgingsproducten zoals onze Skin Care wond- en helende balsem.

Als de huidaandoening van de kat te wijten is aan een voedselallergie, kan een dieet door uitsluiting worden toegepast om na te gaan welke ingrediënten de allergie veroorzaken. Net als bij uitwendige behandelingen of het toedienen van medicatie mag een verandering van dieet alleen worden uitgevoerd volgens de instructies van de dierenarts.

Om huidziekten bij katten te voorkomen, is een regelmatige verzorging van de vacht belangrijk. Ook al maken katten zichzelf schoon en zorgen ze op die manier zelf voor het grootste deel van hun verzorging, zijn er toch veel redenen om uw kat hierbij te ondersteunen. We leggen dit in detail uit in ons informatief artikel over het onderwerp vachtverzorging. Tijdens de verzorging, bijvoorbeeld met een borstel, kunt u de vacht en de huid van de kat goed en nauwkeurig controleren. U kunt ectoparasieten die op de kat leven (bijv. teken of vlooien) zo beter opsporen en door uw dierenarts laten behandelen. Na een vlooienbesmetting is het ook raadzaam de kat te ontwormen, aangezien vlooien als tussengastheer voor lintwormen kunnen fungeren. Als de kat de vlooien via de bek inneemt, kan zo een volgende parasietenplaag ontstaan en de kat belasten.

• Atopie
• Kattenacne
• Psychogene likalopecia als gevolg van stress
  

De vakterm atopie verwijst naar een allergische ontsteking van de huid bij katten die, zoals de naam al aangeeft, tot ontstekingsreacties leidt. De belangrijkste oorzaak is een erfelijke aanleg die ervoor zorgt dat het immuunsysteem van de betroffen kat reageert op stoffen uit de omgeving die voor gezonde katten volkomen onschadelijk zijn. De leeftijd van de kat speelt bij atopie dus geen rol.

• Algemene jeuk
  
• Intensief likken (vooral van de buik, de binnenkant van de dijen en de poten)
• Uitvallende haren
• Roodheid, zwellingen, wonden
  

De huid van de kat is bij een allergische ontsteking helaas ook vaak met schimmels en bacteriën geïnfecteerd (secundaire infectie). Daarom schrijft de dierenarts meestal de betreffende medicatie voor, zoals antibiotica, antischimmelmiddelen en ook cortisone. Het is ook raadzaam om met behulp van een halsband of een speciaal medisch bodysuit te voorkomen dat de kat voortdurend aan de ontstoken plekken likt. Het is vooral belangrijk dat katten niet naar buiten gaan zolang ze een halsband dragen, omdat het risico op wurging veel te groot is.

Ook katten kunnen last hebben van acne. Anders dan wij mensen geven katten niet om het uiterlijk, maar toch kunnen puistjes en mee-eters geïnfecteerd raken en zo tot onaangename pijn leiden. Kattenacne is meestal ongevaarlijk, maar toch kunnen ook hier secundaire infecties optreden. Bovendien moet de ziekte, omwille van het welzijn van de kat, ook snel door een dierenarts behandeld worden. Acne komt meestal voor op de kin van de kat en wordt daarom ook wel kinacne genoemd. In zeldzame gevallen komt het ook voor rond de bek en de neus. De eerste mee-eters moeten meteen verwijderd worden om infecties te voorkomen.

Acne bij katten uit zich als volgt:

• Mee-eters en puistjes, meestal op de kin
• Op de kop wrijven en krabben
• Gevoeligheid voor pijn op de betrokken plekken
• Daardoor een mogelijke weigering om te eten
• Moeheid
• Defensief gedrag

Omdat de symptomen ook op vele andere ziekten of bijvoorbeeld op een mijtenplaag kunnen wijzen, moet de diagnose, inclusief de geschikte behandeling, door een dierenarts gesteld worden.

Bij deze ziekte vertonen katten een dwangmatig schoonlikgedrag (overgrooming). Alopecia is de vakterm voor haaruitval. In het geval van psychogene likalopecie, wordt het verlies van de vacht veroorzaakt doordat de kat zich intens gaat likken. Dit gedrag is niet te wijten aan lichamelijke oorzaken, maar aan psychologische factoren zoals stress. Lichamelijke oorzaken moeten eerst worden uitgesloten voordat deze diagnose kan worden gesteld. Triggers voor stress bij uw kat kunnen heel uiteenlopende veranderingen in het dagelijkse leven zijn, zoals een verhuizing, een nieuw gezinslid, conflicten met andere dieren, verandering van voeding, maar ook eenzaamheid en verveling.

De volgende symptomen kunnen tekenen zijn van een psychogene likalopecie:

• Intensief schoonlikgedrag
• Kale plekken op de vacht waar de kat gemakkelijk bij kan, zoals op de buik, de poten of de binnenkant van de dijen
• Mogelijk ontstoken, etterende of bloedende plekken, veroorzaakt door bacteriën op ruwe kattentongen
• Roodheid en zwellingen

In tegenstelling tot andere huidziekten bij katten kan de dierenarts wel de symptomen behandelen, maar niet de oorzaak. In dit geval is het uw verantwoordelijkheid om een zo stressvrije omgeving voor uw geliefde kat te creëren en de stresstrigger weg te nemen. Natuurlijk kan uw vertrouwde dierenarts u hierbij wel bijstaan met advies en onderzoek naar de oorzaak. Vaak is de trigger van de gedragsstoornis namelijk zo duidelijk.

De zogenaamde kattenschimmel kan op elk deel van het lichaam voorkomen. Helaas is de schimmel moeilijk te herkennen, omdat de symptomen ook op andere huidziekten bij katten kunnen wijzen. Bovendien is de drager van de kattenschimmel niet met het blote oog te zien. Dit zijn namelijk fijne sporen die door een eenvoudige aanraking kunnen worden verspreid.

• Vlekkerige haaruitval in het gezicht, op de oren of ledematen (alopecia)
• Droge of vettige huid
• Ontstoken klauwen
• Ontstekingen van de haarfollikels en/of onderhuids vetweefsel
• De vacht kan gemakkelijk worden uitgetrokken aan de grens van de lokale verandering

In principe kunnen alle katten besmet raken met de schimmel, maar er zijn bepaalde dieren die een groter risico lopen. Daartoe behoren:

• Jonge kittens
• Katten met een zwak immuunsysteem of met huidletsel (bijv. veroorzaakt door parasieten), omdat sporen van de schimmel gemakkelijker in de huid doordringen
• Perzische katten als gevolg van een genetische aanleg
• Katten die in warme en vochtige regio's leven (bijv. Middellandse Zeegebied)
• Zwerfkatten of verwilderde katten
• Katten die met veel andere dieren samenleven of daarmee in contact komen

Om een definitieve diagnose te kunnen stellen, moet u uw kat aan uw dierenarts tonen als u een schimmel vermoedt. De kat zal dan worden onderzocht met een speciale lamp (Wood's lamp). Andere manieren om een schimmelinfectie vast te stellen zijn een trichogram en het nemen van een schimmelcultuur.

Net zoals bij honden wordt schurft bij katten door mijten veroorzaakt. Daarbij is uw kat erg geliefd bij een speciale mijtsoort, de holenmijt en/of de schurftmijt. De spinachtige diertjes verspreiden zich over het lichaam van de kat, te beginnen bij de kop, leggen eitjes om zich zo snel mogelijk te vermenigvuldigen en graven zich zelfs onder de huid in.

Schurft is ook bij katten zeer besmettelijk en komt niet alleen bij zwerfkatten voor. Ook hier geldt dat wanneer er een vermoeden is, u meteen naar de dierenarts moet gaan.